Bugün Kirpi Şiir dergisinden söz etmek istiyorum. Daha doğrusu kaç zamandır bir kenarda duran 5. sayısı hakkında bir şeyler yazmak istiyorum. Bu sayıda tanıdık tanımadık epeyce isim var. Üstelik dergi 2,5 TL olmasına rağmen birlikte bir de kitap armağan ediliyor. Kirpi Şiir dergisi katlanmış tek bir tabaka kağıttan oluşuyor. Bu da okumayı güçleştiriyor ama bir yandan da ilginç bir okuma deneyimi sunuyor.
Dergiyle birlikte verilen kitap Seçkin Aydın Kınacı isimli bir yazara ait. Öykü kitabı olduğu yazılsa da öykü yerine şiir deselermiş daha iyi olurmuş. Kitap bir çırpıda okunan çok duygusal bir kişinin gözünden anlatılmış yine duygusal yinelemelerden oluşuyor. Kitaplığıma koymak istemiyorum bu kitabı, komşulardan şanslı birinin çocuğuna hediye etmeyi düşünüyorum. Yazara da öğüt vermek haddime düşmez ama keşke daha çok öykü kitabı okusaydı da bunları yazmaktan vazgeçseydi diye kendi kendime mırıldanmadan edemedim.
Dergiye gelince, çarşaf gibi açıp okunuyor. En çok (ve dergiyi saklamak istememe de sebep olan) Cevdet Karal'ın "Biz Cennete Bir Kamyonla Gideceğiz" şiirini beğendim. Uzun zamandır böyle ufuk açıcı bir şiir okumamıştım, hem şiire inancımı da tazeleyen bir yanı var. İkinci en sevdiğim şiir ise Serkan Işın'ın "Ingrid Bergman" serlevhalı şiiri oldu. Gıdıklayan bir şiir bu, olur olmadık şeylerin birlikte olduğu. Üçüncü ve son beğendiğim şiir ise Cahit Koytak'ın "Manifesto" isimli şahane eseri. Çok çok beğendim.
Dergide Samet Köse'nin çevirileri hiç fena değil, oldukça iyi sayılabilecek çalışmalar. Ama yine de çevirilere kendimi çok kaptıramadım nedense.
Kirpi Şiir dergisi çok faydalı, mutlaka okuyun derim. Birincisi şiir okumanın hazzını yaşatan iyi şiirler var, ikincisi şiir üzerine düşündüren kötü şiirlerin oluşu bile eğlenceli. Yani şiir üzerine düşünmek bile büyük bir fayda demek istiyorum.
Sonuçta bunlar benim fikirlerim, siz de okuyun sevip sevmediğiniz şiirleri bulun derim.
